Και την είδα από τον εξώστη του σινεμά,
που βρίσκεται πάνω από το μπαρ στο πίσω μέρος της μεγάλης ταράτσας που
είναι η πλατεία του κινηματογράφου. Κι από κει, βλέποντας ωραιότατα την
ταινία, έχεις αριστερά σου μια υπέροχη άποψη της Ακρόπολης
φωταγωγημένης!
Μπλου Τζάσμιν. Θλιμμένη Τζάσμιν. Μια ταινία για λευκούς. Πολύ καλή. Η παρακμή, ηθική, κοινωνική και πολιτισμική, της λευκής φυλής. Χωρίς ίχνος πολιτικολογίας. Έτσι την είδα εγώ. Μέσα από την ιστορία δύο γυναικών, δύο αδερφών, μία στα ψηλά και μία στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα της Αμερικής. Ούτε αμερικανικό όνειρο, ούτε αισιοδοξία, ούτε καν τέλος!
Τι θέλει να πει ο Γούντι Άλεν; Ίσως τίποτα παραπάνω απ’ αυτό που βλέπουμε στην οθόνη. Ένα δράμα. Η ζωή δύο διαφορετικών ανθρώπων με τα πάνω της και τα κάτω της. Αν αυτό το απλό πράγμα το πεις με όρους κινηματογραφικούς καλά, αυτό είναι τέχνη. That’s all.
Από κει και πέρα, επειδή κριτικός κινηματογράφου δεν είμαι, αλλά μου αρέσει να μοιράζομαι αυτά που εγώ διακρίνω παρακολουθώντας ένα έργο, μου έκανε εντύπωση στην υπόθεση της ταινίας, πέρα από τη γενική της αρτιότητα, σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιία κ.λπ., η ανάδειξη μίας πτυχής στην ανθρώπινη συμπεριφορά που με απασχολεί πολύ, ιδίως τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της κρίσης και των συνεπειών της.
Μπλου Τζάσμιν. Θλιμμένη Τζάσμιν. Μια ταινία για λευκούς. Πολύ καλή. Η παρακμή, ηθική, κοινωνική και πολιτισμική, της λευκής φυλής. Χωρίς ίχνος πολιτικολογίας. Έτσι την είδα εγώ. Μέσα από την ιστορία δύο γυναικών, δύο αδερφών, μία στα ψηλά και μία στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα της Αμερικής. Ούτε αμερικανικό όνειρο, ούτε αισιοδοξία, ούτε καν τέλος!
Τι θέλει να πει ο Γούντι Άλεν; Ίσως τίποτα παραπάνω απ’ αυτό που βλέπουμε στην οθόνη. Ένα δράμα. Η ζωή δύο διαφορετικών ανθρώπων με τα πάνω της και τα κάτω της. Αν αυτό το απλό πράγμα το πεις με όρους κινηματογραφικούς καλά, αυτό είναι τέχνη. That’s all.
Από κει και πέρα, επειδή κριτικός κινηματογράφου δεν είμαι, αλλά μου αρέσει να μοιράζομαι αυτά που εγώ διακρίνω παρακολουθώντας ένα έργο, μου έκανε εντύπωση στην υπόθεση της ταινίας, πέρα από τη γενική της αρτιότητα, σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιία κ.λπ., η ανάδειξη μίας πτυχής στην ανθρώπινη συμπεριφορά που με απασχολεί πολύ, ιδίως τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της κρίσης και των συνεπειών της.